Barrio Xudeo

Os xudeos (ou xudíos como lle chaman por aquí) establecerónse na nosa vila no século XI. En Ribadavia, a poboación xudía aumentou e desenrolouse durante os séculos XII e XIII, ó chegar ó século XIV aparece unha poboación xudea de 1.500 habitantes, a mitade do total dos da vila, según o cronistra Froissar; e tan commpenetrados estaban cos cristiáns, que vivían uns e outros en fraternal consorcio, fora do relixioso. Así é que, en Xaneiro do año 1386 ó poñer sitio a vila de Ribadavia o exército inglés ó mando de Sir Thomas Percy, en defensa dos dereitos ó trono do Duque de Alencaster, pola súa dona Dña. Constanza, filla do Rey D. Pedro o cruel, os xudeos facendo causa común cos demáis habitantes, tomaron parte en defensa da vila de Ribadavia, encargándose de defende-la muralla da Madalena e Porta Nova, que circundaban o seu barrio, nesta contenda perderon  grandes  cantidades de ouro,

		prata e alhaxas, ademáis de quedar arrasado completamente o barrio que extramuros habitaban na corredoira. Os xudíos de Ribadavia continuaron aumentando en número e importancia durante os séculos XIV e XV, chegando a identificarse co resto da poboación a pesar da relixion formaron un só pobo de afectos e sentimentos. No seu barrio os xudeos tiñan a súa “aljama” ou sinagoga (lugar de culto). Por todo o descrito con anterioridade, pòdese supoñer a gran cosnternación que debeu sufrir-la vila de Ribadavia, ó producirse o 30 de Marzo de

1492 o decreto de expulsión expedido polos Reis Católicos, no que se lles concedía un prazo de 4 meses, para sáir de España non permitíndoselles sacar do Reino, ouro, prata ou moneda, sinón tan só mobles e mercaderías. A Maioría, como sucedeu no resto de Galicia abrazou de boa ou mala fe, a relixión cristian, quedándose no pais. Contra estos corversos adoptou despoís medidas de rigor e formóu varios procesos a Inquisición de Santiago, que lles perseguiu, ata arruinalos. Según un dito, varios xudeos de Ribadavia, convertidos na apariencia ó cristianismo, xuntábanse todolos sábados con outros e ocupabanse de maltratar azotando unha imaxe de Xesucristo crucificado, e que chegando a conocemento do Tribunal da Inquisición de Santiago, instruiu proceso contra os profanadores, sendo dita posesión confiscada e adquirida polo cabildo de Santiago.